” ရယ္ေမာျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးေဆးတစ္ခြက္”
ဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားေျပာၾက၊ ဆိုၾကသည္။ ထို႔ထက္မက
“မဲ့ရြဲ႕ေနသူထက္ ရယ္ေမာသူက အသက္ တစ္ႏွ စ္ပိုရွည္၏” ဟုလည္း မွတ္သားရသည္။
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို လူအမ်ားစု၊ လူတိုင္းနီးပါးသိရွိ ၿပီးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ အၿမဲတမ္း မရယ္ေမာႏိုင္၊ အၿမဲတမ္းလည္း မၿပဳံးႏိုင္ၾကေပ။အေၾကာင္းမွာ
စား၊ ဝတ္၊ ေန၊ ေရး၊ တံတိုင္းႀကီးကေရွ႕တြင္
ကန္႔လန္႔ကာထားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ။ ထိုစား၊ ဝတ္၊ ေန၊ ေရး
တံ တိုင္း ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးမဖက္၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးႏွင့္
လူတခ်ဳိ႕ ကို ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ ေမာေစေအာင္ ႀကံေဆာင္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ သူ
တို႔အေနျဖင့္ အနာ ဂတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ကေလးမ်ားကို စိတ္ဒဏ္ရာ
ဒဏ္ခ်က္မ်ားမေပးဘဲ ရယ္ ေမာျခင္းကို အခမဲ့ Sharing လုပ္ေပးလာခဲ့သည္မွာ
သုံးနစ္နီးပါးပင္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ သည္။ သုံးႏွစ္ဝန္းက်င္လုပ္လာခဲ့ေသာ္လည္း
ထိုအဖြဲ႕ကိုသိသူအလြန္ပင္ နည္းပါးေသးသည္။ Myanmar Clown Doctor အဖြဲ႕ပင္။
Myanmar Clown Doctor
အဖြဲ႕ကို၂ဝ၁၂ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလက အဖြဲ႕ဝင္ႏွစ္ဦးျဖင့္
စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား မစၥတာ အယ္ဒီကယင္းပ႐ိုဂရမ္ ကို ျမန္
မာႏိုင္ငံ သို႔သယ္ေဆာင္ယူလာခဲ့ၿပီး သင္တန္းပို႔ ခ်ေစခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္
ထက္ပိုင္ဦး၊ ပီတာႏွင္းေအာင္၊ ၿဖိဳးသက္ခိုင္၊ ျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေက်ာ္၊
ခ်စ္ၿဖိဳးေဝ၊ ထက္ ထက္ႏိုင္၊ ခိုင္သူဇာစသည့္ လူငယ္ခုနစ္
ဦးကစေန၊တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းကေလး ေဆး႐ုံမ်ားသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ကေလးမ်ား
ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေအာင္အသြင္သဏၭာန္ မ်ဳိးစုံ လုပ္ၿပီး Volunteer
လုပ္ေပးေနသည္။
” သုံးႏွစ္နီးနီးရွိေနၿပီဆိုေတာ့
ကေလးေတြရဲ႕ ကိုးစားမႈကို ရေနပါၿပီ။ အရင္ကနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ ေဆး႐ုံမွာ
တက္ေရာက္ကုသ မႈခံယူေနၾက တဲ့ ကေလးေတြ ရဲ႕ ေၾကာက္ တတ္တဲ့စိတ္က ရွိမွာပဲ။
စိတ္မသက္မသာျဖစ္မယ္။ စိတ္ညစ္မယ္။ ဒါေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔
ေျဖသိမ့္တယ္။အခုက ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပေနပါၿပီ” ဟု အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ
ကိုထက္ပိုင္ဦးက ေျပာသည္။ သူတို႔၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ေဆး႐ုံတြင္ရွိသည့္
ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားအၾကား ေပါင္းကူး တံတား တစ္ ခုသဖြယ္
ျပဳလုပ္ေပးျခင္းပင္။ ကေလးမ်ား၏ အျမင္၊ ကေလးငယ္တို႔၏ မိဘမ်ားအျမင္၌
သူတို႔ကို ဆရာဝန္ဟုပင္ျမင္တတ္ၾကသည္။ အမွန္က ဆရာဝန္မ်ားမဟုတ္ၾက။ ပရ ဟိတစိတ္
ဓာတ္ကိုအရင္းခံသည့္ Volunteer မ်ားသာျဖစ္သည္။
” အဓိက ကေလးေတြ အေပၚမွာ focus
သြားတာေပါ့ေနာ္။ ကေလးေတြက ေရာဂါတစ္ခုခုခံစားရၿပီဆိုရင္ အဲဒီေရာဂါအေပၚမွာပဲ
အာ႐ုံေရာက္ေနတတ္ၾကတယ္။ တျခားသူ တို႔ဘာမွ မစဥ္းစားဘူး။ ဒီေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
မရွိဘဲစိတ္ညစ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က
အာ႐ုံလႊဲရတာေပါ့။ေဆးမေသာက္တဲ့ ကေလးေတြ၊ သနပ္ခါးမ လိမ္းတဲ့ကေလးေတြ ရွိတယ္။
ေဆးတိုက္ေပး၊ သနပ္ခါးလိမ္းေပး၊ ဂစ္တာတီး၊ သီခ်င္းဆို၊ မ်က္လွည့္ျပ
ပုံစံမ်ဳိးစုံလုပ္ေပးေတာ့ သူတို႔လည္း အျမင္ေတြ ေျပာင္းၿပီး
ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာလာၾကတယ္။ ဒီ့ထက္တျခားဆရာဝန္ေတြအေပၚလည္း
အျမင္တခ်ဳိ႕ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္” ဟုလည္း သူက ဆက္ေျပာသည္။ ထုိသို႔
အစိုးရေဆး႐ုံမ်ားသို႔ အလြယ္တကူဝင္ ထြက္ႏိုင္ေရးအတြက္ Founder လုပ္သူက
သက္ဆုိင္ရာဝန္ႀကီးဌာနမ်ားသို႔ စာတင္ကာတစ္မ်ဳိး၊ လူခ်င္းေတြ႕ဆုံကာတစ္ဖုံ
စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ ေကာင္းမြန္လွသည့္ ယင္း Program ကို
ႏိုင္ငံျခားကေန သယ္ယူလာၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းရွိ Volunteer
လုပ္လိုသူလူငယ္မ်ားကို သင္တန္းသုံးလေပးခဲ့ေသးသည္။ ယခုကဲ့သို႔ ေသာ Clown
အဖြဲ႕မ်ားအေနျဖင့္ နယူးဇီလန္၊ ေဟာင္ေကာင္စသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္
တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အားသြန္ခြန္ စိုက္လုပ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ” ႏိုင္ငံတကာ
မွာဒီလိုမ်ဳိးလုပ္တာက ေအာင္ျမင္ေနပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက သိပ္ကို နည္းေန
ေသးတယ္။ လုပ္စတုန္းကဆိုရင္ ႏွာေခါင္းအနီႀကီးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ႏွာဘူးႀကီး၊
အ႐ူးႀကီးလို႔ေတာင္ အေျပာခံရတယ္။ ပထမက ရွက္တာေပါ့။ ရွက္တာလည္းပါသလို
ေၾကာက္တာရယ္၊ မဝ့ံ မရဲျဖစ္တာလည္းပါတယ္။ ကိုယ္၌က ဆရာဝန္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ေလ။
ၿပီးေတာ့ေတြ႕ႀကဳံေနက်ပတ္ဝန္းက်င္လည္းမဟုတ္၊ Field ခ်င္းလည္းမတူဘူး။
အစိမ္းသက္သက္ႀကီးဆိုေတာ့ တစ္မ်ဳိးပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈအားကလည္း
တအားနည္းတယ္။ Culture မတူဘူး။ ဒီေတာ့ စိတ္အားငယ္ခဲ့ရတာေတြရွိတယ္။ ငါ့တို႔
ဒီလိုမ်ဳိးသာဆိုျဖစ္ပါ့မလားေပါ့။ ကေလး ေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုျမင္ရင္
ေၾကာက္လန္႔ၿပီးထြက္ေျပးၾကတယ္။ ဒီေတာ့ မ်က္ႏွာမွာ အေရာင္ျခယ္သတာေတြ
မလုပ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ သူတို႔လက္ခံလာ ေအာင္ အာ႐ုံတစ္မ်ဳိးလႊဲယူမွ အဆင္ေျပသြားတယ္။
ႏိုင္ငံျခားမွာဆို Clown ေပါ့။ လူရႊင္ေတာ္ႀကီးေတြလို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။
ဒီမွာေတာ့
ႏွာဘူးႀကီးေတြေပါ့။ ေျပာရရင္ အစတုန္းက ဘယ္လိုမွကိုအဆင္မေျပတာ။ အခုေတာ့ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ။ ကေလးေတြ စိတ္ညစ္ေနရင္ ေပ်ာ္သြားေအာင္၊ ငိုေနရင္ ရယ္ သြားေအာင္အဓိကထားလုပ္ေပးတယ္။ ကေလး တစ္ေယာက္ ငိုရာကေန ေပ်ာ္သြားရင္၊ ရယ္သြားရင္ သူအပါအဝင္သူ႔မိဘ၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ သူေတြ ေက်နပ္စရာျဖစ္သြားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေက်နပ္စရာေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကူးစက္လာခဲ့တာေပါ့” ဟုအဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေက်ာ္က ေျပာသည္။
ႏွာဘူးႀကီးေတြေပါ့။ ေျပာရရင္ အစတုန္းက ဘယ္လိုမွကိုအဆင္မေျပတာ။ အခုေတာ့ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ။ ကေလးေတြ စိတ္ညစ္ေနရင္ ေပ်ာ္သြားေအာင္၊ ငိုေနရင္ ရယ္ သြားေအာင္အဓိကထားလုပ္ေပးတယ္။ ကေလး တစ္ေယာက္ ငိုရာကေန ေပ်ာ္သြားရင္၊ ရယ္သြားရင္ သူအပါအဝင္သူ႔မိဘ၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ သူေတြ ေက်နပ္စရာျဖစ္သြားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေက်နပ္စရာေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကူးစက္လာခဲ့တာေပါ့” ဟုအဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေက်ာ္က ေျပာသည္။
အဖြဲ႕တြင္ ပထမႏွစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ကေန
ေလးေယာက္၊ ေလးေယာက္ကေန ရွစ္ေယာက္၊ ကိုးေယာက္အထိျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း
သိပ္မၾကာလိုက္ခင္မွာ ပင္ ႏႈတ္ထြက္ သြားၾကေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။
လူငယ္မ်ဳိးဆက္မ်ားကို လက္လႊဲေပးခ်င္သည့္ ဆႏၵရွိတာေၾကာင့္စိတ္ဝင္စားသည့္
လူငယ္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။ သူတို႔အေန ျဖင့္ အလုပ္ကို
ေရြးခ်ယ္ၾကသည့္အခါ တြင္ စေန၊ တနဂၤေႏြပိတ္မည့္အလုပ္သာကိုသာ
ေရြးခ်ယ္လုပ္ၾကရသည္။ အဖြဲ႕ထဲတြင္ အေဝးသင္တက္ေနသည့္ သူက စေန ၊တနဂၤေႏြ
မအားလပ္သည့္ အခါ တျခားသူမ်ားက ယိုင္မသြားေအာင္ ဆက္ တိုက္ျပဳလုပ္ေပးၾကသည္။
အလုပ္တစ္ဖက္၊ ေက်ာင္းတစ္ဖက္၊ Volunteer တစ္ဖက္ႏွင့္ သူတို႔မွာ အားလပ္ရက္ပင္
မရွိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုလို Volunteer ေပးေနရသည့္အတြက္
သူတို႔ေက်နပ္ေနၾကသည္။ ” အခုေတာ့ အမာခံ ခုနစ္ဦးရွိတာေပါ့။ အဲဒီ ခုနစ္ဦးကပဲ
အပတ္စဥ္ မပ်က္မကြက္ေဆး႐ုံသြားၿပီး ကေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ကေလး ေဆး႐ုံေတြမွာ ဒီလိုမ်ဳိးအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕စည္းၿပီး တ
တတ္တအားလုပ္ေပးရင္ အားလံုးအတြက္ ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္တယ္။ ကေလးေတြ အတြက္လည္း
ေကာင္းတယ္။ ဆး႐ုံမွာရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ လည္း ေကာင္း တယ္။
ဝန္ထမ္းေတြဆိုရင္လည္း ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ႐ုပ္ေျပာင္ႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔
ၿပဳံးရႊင္သြားၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ တစ္ေန႔တာလုပ္ငန္းေတြမွာ ပို အ
ဆင္ေျပသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတို႔လိုမ်ဳိး
အဖြဲ႕ေတြထပ္မံေပၚေပါက္လာေစခ်င္တယ္” ဟု အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ မထက္ထက္ႏိုင္က
ေျပာသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ Myanmar Clown Doctor အဖြဲ႕၏
႐ုပ္ေျပာင္သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ငိုသည့္ကေလးေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကသလို
ေဝဒနာခံစားေနရသည့္ ကေလးမ်ား လည္း ေဝဒနာတခ်ဳိ႕ကင္း ၿပီး စိတ္သက္သာရာ
ရသြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ယင္းအဖြဲ႕အပါအဝင္ ယင္းပ႐ိုဂရမ္ကို
သယ္ေဆာင္လာသည့္အေမရိကန္ႏိုင္ငံ သား မစၥတာအယ္ဒီကိုေက်းဇူးတင္ရေတာ့မည္ျဖစ္
သည္။ သူသာ ယင္းပ႐ိုဂရမ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မသယ္ေဆာင္ခဲ့လွ်င္ ယခုလို
အိုင္ဒီယာမ်ဳိးကို သာမန္လူ စဥ္းစားႏိုင္ လိမ့္ မည္ မဟုတ္ေပ။
” ကေလးေတြက ဘာဆိုေၾကာက္တယ္။
ဘာဆိုရင္မေၾကာက္ဘူး၊ ဘယ္အရြယ္ဆိုရင္ ဘာကိုႀကိဳက္တယ္။ ဘယ္အရြယ္ဆိုရင္
ဒီလိုလုပ္လု႔မရဘူးဆိုတာက အစသိေနၿပီ။ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ
မိန္းကေလးဝင္လို႔မရတဲ့အရာမ်ဳိး၊ ေယာက္်ားေလးဝင္လို႔မရတဲ့အရာမ်ဳိး
ေတြရွိတယ္။ အခုဆို ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါးအဆင္ေျပေနပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆို
ေမြးေန႔လား၊ ခရစၥမတ္လား ေမးသူေတြရွိတယ္။ ဒါကိုလည္ရွင္းျပရေသးတယ္” ဟု
အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ပီတာႏွင္းေအာင္က ေျပာသည္။ ထိုအဖြဲ႕ကို
စိတ္ဝင္စားၿပီး Volunteer လုပ္ လိုသူမ်ားအေနျဖင့္ အေျခခံပညာ
အထက္တန္းအဆင့္ေအာင္ျမင္ၿပီးသူ၊ အသက္ ၁၈ႏွစ္မွ ၃ဝႏွစ္ၾကားရွိၿပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္၊ကေလးမ်ားကို ခ်စ္ခင္တတ္ သူ၊ အဖြဲ႕အစည္းျဖင့္
ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္သူ၊စေန(သို႔မဟုတ္) တနဂၤေႏြတစ္ရက္ရက္
အားလပ္သူမည္သူမဆို ဆက္သြယ္ကုသုိလ္ျပဳႏိုင္ပါသည္။
Mဘြယ္
No comments:
Post a Comment