ထုိသုိ႔ေသာ ဆရာ၀န္မ်ားကို တစ္ႏုိင္ငံလုံးက မသိရွိၾကေသာ္လည္း သူတုိ႔တာ၀န္က်ရာေဒသမ်ားရွိ ေဒသခံလူထု၏ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏုိင္ၾကပါ။
ေစတနာရွင္ဖန္မီးအိမ္ဆရာ၀န္ႀ
ဗမာလူမ်ဳိး၊ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕သား ဆရာ၀န္ႀကီးေဒါက္တာသန္းမင္းထ
ထုိဆရာ၀န္ႀကီးသည္ ေဆးကုသသည့္အလုပ္တစ္ခုတည္းကိ
သူ လက္ရွိတာ၀န္က်ရာ ဓႏုကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္
သုိ႔ျဖင့္ စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ ၾကက္ဆူပင္မ်ားအားလုံးကုိ ျပတ္ျပတ္သားသားခုတ္လွဲပစ္ခဲ
သူသည္ ေဆး႐ုံမွ လက္ေအာက္၀န္ထမ္းဆရာ၀န္ႏွင့္
ထုိ႔ေနာက္ ေဆး႐ုံအတြက္ရရွိသည့္ ေဆး၀ါးမ်ားကို သုံးစြဲကာတစ္လလွ်င္ ရြာသုံးရြာသို႔ ကုိယ္တုိင္ဆင္း၍ အခမဲ့ေဆးကုသေပးေတာ့သည္။ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ေပေပါင္းငါးေထာင္ႏွင့္အထက္ျ
ေတာင္ေပၚေက်းရြာတုိင္းရင္းသ
ယခင္က နတ္ဆရာမ်ား၊ ရမ္းကုမ်ားျဖင့္ ကုသလာခဲ့ၾကသည့္ လူနာမ်ားသည္ ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္အေပၚ တျဖည္းျဖည္းယုံၾကည္ကုိးစားလ
ယခင္က ေဒသခံလူထု၏ နတ္ဆရာမ်ား၊ ရမ္းကုမ်ား၊ အရပ္လက္သည္မ်ားျဖင့္သာ ေဆးကုသေလ့ရွိၾကသည့္အစဥ္အလာက
‘‘ကိုယ္က မလုပ္နဲ႔လုိ႔တားလုိ႔မရဘူး။ ကိုယ္ျပန္သြားရင္ ဆက္လုပ္ၾကမွာပဲ’’ဟု ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကေျပာသည
ေက်းရြာမ်ားသုိ႔ကြင္းဆင္း၍ အခမဲ့ကုသေပးရသည့္ရည္ရြယ္ခ်က
ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္သည္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေ
ေဆး႐ံုတြင္ထားရိွသည့္ ေခတ္မီစက္ကိရိယာမ်ားကုိလည္း
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတာ၀န္က်ရာေဒသရွိ လူထုက တာ၀န္ကုန္ဆုံးခ်ိန္တြင္ ေနာက္တစ္ၿမိဳ႕သို႔ ထပ္မံေျပာင္းေရႊ႕သြားရမည္ကိ
ထိုသုိ႔ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္တစ္ေယာက
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ႏွင့္ အတူလက္တဲြကာ ေသြးလွဴဒါန္းျခင္း၊ ေရလွဴဒါန္းျခင္းလုပ္ငန္းမ်ာ
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္သည္ ပဲခူးတိုင္း ေပါက္ေခါင္းျပည္သူ႕ေဆး႐ုံတြ
ယခုပင္းတယတြင္ ရွိေနစဥ္ သူသည္ ၂ ႏွစ္တာကာလအတြင္း တစ္လလွ်င္ အနည္းဆံုးရြာႏွစ္ရြာကုိ အခမဲ့ကြင္းဆင္း ေဆးကုသေပးခဲ့ရာ ယခုအခါပင္းတယရိွ ရြာေပါင္း ၅၇ ရြာတြင္ လူနာရွစ္ေထာင့္ငါးရားေက်ာ္အ
ေဆး႐ံုအတြက္ အေဆာက္အအံုသစ္ ကုိးလံုးတည္ေဆာက္ေပးခဲ့ၿပီး
သူသည္ ထိုမွ်ႏွင့္အားမရဘဲ တကယ့္ေအာက္ေျခလူနာမ်ားႏွင့္
‘‘လူနာက သူတုိ႔နဲ႔ အရင္ဆံုးေတြ႕ရမွာေလ။ သူတို႔ျပဳစုႏုိင္မွ အသက္ရွင္မယ္။ မကြၽမ္းက်င္ဘဲ ျပန္မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ ရမ္းကုစာရင္းထဲ ၀င္သြားလိမ့္မယ္။ ဘာသာရပ္အားလံုးကုိ တကယ္ကြၽမ္းက်င္မွ ျပန္လႊတ္တယ္’’ဟု သူကရွင္းျပသည္။
ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ ေဆး႐ံုေလးသို႔ ႏွစ္ပတ္ၾကာ လာေရာက္ေလ့လာသင္ၾကားသည့္ ေဆးေက်ာင္းသားငယ္ေလးမ်ားအား
ေဟာေျပာပုိ႔ခ်မႈအဆံုးတြင္ ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္က ‘‘ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ဘ၀ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာနားလည္ၿပီး ေစတနာရွင္ဆရာ၀န္တစ္ဦးအျဖစ္
လက္ေအာက္ငယ္သား သူနာျပဳဆရာမမ်ားကုိလည္း ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္က ‘‘လူနာေတြက ေဆး႐ံုကုိ အပူနဲ႔လာၾကတာ။ ေပ်ာ္လို႔လာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီႏုိင္ငံကလူနာေတြက ကုိုယ့္အပူအျပင္ ပုိက္ဆံမရွိတဲ့အပူ၊ ဆရာ၀န္ သူနာျပဳေတြ ဟိန္းေဟာက္တာခံရတဲ့အပူေတြ ထပ္ခံစားၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူနာေတြကုိ ကုိယ့္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္မက်ေစရဘူး။ သူတို႔က်မယ့္မ်က္ရည္ကုိ ကုိယ္ကသုတ္ေပးရမယ့္တာ၀န္ရိွ
ထုိ႔အတြက္ ပင္းတယေဆး႐ုံရိွ လူနာႏွင့္ ဆရာ၀န္၊ သူနာျပဳတုိ႔အၾကားတြင္ ေႏြးေထြးသည့္ေမတၱာႏွင့္ အျပန္အလွန္ေစတနာထား ေလးစားမႈမ်ား ပ်ံ႕ႏွံလ်က္ရိွသည္။ လက္ေထာက္ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳဆရာမတုိ႔အားလံုးသည္ လူနာအေပၚၿပံဳးရႊင္စြာ ကုိယ့္မိသားစုသဖြယ္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾက၍ စိတ္ခ်မ္းသာရသည္ဟု လူနာမ်ားကေျပာၾကသည္။
ပုိက္ဆံမတတ္ႏုိင္၍ ေဆး႐ံုတက္ေရာက္ကုသရန္ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနသူမ်ားကုိလည္း
‘‘ကြၽန္မအျပင္ေဆးခန္းေတြမွာ
ေဒသခံ အျပာ၀တ္သူနာျပဳဆရာမတစ္ဦးကလ
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္သည္ ေစတနာရွင္ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာေစာ၀ါးထူး၊ ဆရာႀကီးနာဂသိန္းလိႈင္၊ ေဒါက္တာအဲလ္ဘတ္ရြိဳင္ဇာ၊ ေဒါက္တာေနာ္မန္ဘတ္သြန္းတုိ႔
‘‘ေနျပည္ေတာ္ အစည္းအေ၀းတစ္ခုသြားတက္တဲ့ေန
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕မွ ပင္းတယၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္မလာမီ ခုနစ္ရက္အလိုတြင္ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ေဒါက္တာေဖသက္ခင္ ပင္းတယသို႔ ေရာက္ရိွခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က ၀န္ႀကီးေတြ႕ရိွခဲ့သည္မွာ လူနာငါးဦးသာရိွခဲ့ၿပီး ယခုတစ္ႀကိမ္ေရာက္ရိွလာသည့္အ
တုိးျမႇင့္ေပးလုိက္႐ံုသာမက ‘‘ခုတင္ ၁၀၀ ေဆး႐ံုအဆင့္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားေတာ့’’ဟု ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္အား မွာၾကားသြားခဲ့သည္။
‘‘ဒီနယ္ေျမအတြင္းမွာ လုပ္စရာအမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္
ပင္းတယတြင္ ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကို
နာမည္ေက်ာ္ၾကားသြားေစသည့္ အခ်က္တစ္ခုရွိ သည္။ ထိုအခ်က္မွာ ယခင္က မည္သူမွ
ပင္းတယတြင္အ၀ီဇိတြင္းတူးေဖာ္၍မရ ဟူသည့္ယံုၾကည္ခ်က္ကို ခ်ဳိးေဖာက္လိုက္
ျခင္းျဖစ္သည္။
ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္သည္ ေရအခက္အခဲမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ အ၀ီဇိတြင္း
တူးေဖာ္သူမ်ားက ေျမသားေအာက္တြင္ ထု ထည္ၾကၤီးမားစြာတည္ရွိေနသည့္
ေက်ာက္ဖ်ာၾကီးကို ေက်ာ္လြန္ေအာင္ မတူးေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေခ်။
ပင္းတယတြင္အ၀ီဇိတြင္း တူးေဖာ္၍မရဟု အစဥ္အဆက္က ယံုၾကည္ထားခဲ့သည္။
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္သည္ ေဆးရံုျခံ၀င္းအတြင္းရွိ သူေနထိုင္ ရာ
ေနအိမ္ေလးေရွ႕တြင္ အ၀ီဇိတြင္း တူးေဖာ္ျခင္းကို စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ
ေဒသလူထုက မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းတားျမစ္ခဲ့ၾက သည္။
သို႔ေသာ္ သူကလက္မေလွ်ာ့။ သူ႔ကို ကူညီေပးမည့္အ၀ီဇိတြင္းတူးသမားမ်ားကို
တျခားၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ လိုက္လံရွာ ေဖြကာ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာျဖင့္
ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ တကယ္တမ္းမွာလည္း အခက္အခဲမ်ားစြာရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုအ၀ီဇိ
တြင္းတူးေဖာ္ျခင္းလုပ္ငန္းမွာ ႏွစ္လေက်ာ္တိုင္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။
ေက်ာက္ဖ်ာၾကီးေၾကာင့္ တစ္ေန႔လွ်င္ သံုးေပခန္႔သာ တူး ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ရာ
ေပႏွစ္ရာေက်ာ္အနက္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေရေၾကာၾကီးကိုေတြ႕ရွိၿပီး
ၿမိဳ႕ခံလူထုအတြက္ မယံုၾကည္နိုင္ဖြယ္ ေရ စတင္ထြက္ရွိခ့ဲသည္။
““ေရစထြက္တဲ့ေန႔နဲ႔ အခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့္အေမ
ကြယ္လြန္တဲ့တစ္ႏွစ္ျပည့္တိတိရက္မွာပါ။ ေရထြက္ တဲ့အခ်ိန္က အေမကြယ္လြန္တဲ့
အခ်ိန္ ညေန ေျခာက္နာရီတိတိပါ””ဟု ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္က မွတ္မွတ္ရရ
ျပန္ေျပာျပ သည္။
ထိုေအာင္ျမင္မႈအက်ဳိးဆက္အေနႏွင့္ ယခင္က ေရမထြက္ဟု ဆိုခဲ့ၾကသည့္
အ၀ီဇိတြင္းတူးသမားမ်ား ပင္းတယ သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာကာ
ၾကိဳးစားတူးေဖာ္ၾကသျဖင့္ ယခုအခါ ပင္းတယတြင္ အ၀ီဇိတြင္း
ဆယ္ခုခန္႔ရွိလာခဲ့ၿပီး ေရရွား ပါးမႈျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့သည္။
ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ ႏွစ္ႏွစ္ကာလျပည့္ေျမာက္သည့္အခါ
ေျပာင္းေရႊ႕မိန္႔ထြက္ေပၚခဲ့သည္။ ထိုအခါ ၿမိဳ႕ခံလူထု က
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကို ၿမိဳ႕မွ ထြက္မသြားေစခဲ့ပါ။ ထို႔အတြက္
ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႕မွ စ၍
ဆိုက္ကားဆရာမ်ားအသင္းအဖြဲ႔အထိ အဖြဲ႕အစည္းေပါင္း ၂၂ ခုက
လက္မွတ္ေရးထိုးလွ်က္ ဆရာ၀န္ၾကီးကုိ ေပါက္ေခါင္းသို႔ ျပန္ေပးရန္
ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ အထက္ကလည္း လူထုဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာလွ်က္
ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကို ေပါက္ ေခါင္းၿမိဳ႕အတြက္ ျပန္ေပးခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ ေျပာင္းေရႊ႕မိန္႔ထြက္လာခဲ့ရာတြင္လည္း
ေပါက္ေခါင္းလူထုက အထက္ပါအတိုင္းပင္ ျပန္ လည္ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကျပန္သည္။
သို႔ျဖင့္ ဆရာ၀န္ၾကီးသည္ ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ
က်န္းမာေရးေစာင့္ ေရွာက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ရသည္။ သူတည္ေထာင္ေပးခဲ့သည့္
နာေရးကူညီမႈအသင္းေလးမွာလည္း ပစၥည္းပစၥယျပည့္စံုစြာ ျဖင့္
ယခုတိုင္ကူညီေပးလွ်က္ရွိေနၿပီး ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကို နာယကေနရာမွာပင္
တေလးတစားထားရွိဆဲျဖစ္သည္။
‘‘သူ႔အဆင္းသည္ ၊ ေနမင္းပမာေသာ္တာအလား၊ မ၀ံ့ျငားလည္း သူ႔အား သူ႔မာန္၊ သူပိုင္ဟန္ျဖင့္ သူသန္ရာမွ၊ ဤေလာကကုိ အလွဆင္လုိဟန္တကား’’
(တင္မိုး-ဖန္မီးအိမ္ကဗ်ာမွ)
ယခုအခါ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ေပၚ ေဒသအခ်ိဳ႕တြင္ ေဒါက္တာသန္းမင္းထြဋ္ကဲ့သု႔ိ
REF : ေဆးေလာက